Aşık Kemali Bülbül

  1928 yılında Kavak’ın Kozansıkı köyünde doğdu. Asıl adı Kemal Bülbül’dür. O dönemin koşullarında ancak ilkokulu bitirebilen Bülbül, şiirle de o yıllarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıkları dinleyerek aşıklık geleneğini öğrendi. Böylelikle kendi de oldukça küçük denecek yaşlarda şiir yazmaya başladı. Henüz 18 yaşındayken 1946 yılında "Kırık Sesler" adlı kitab yayımlandı

Konya Aşıklar Bayramı ve Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde düzenlenen şenliklere katıldı ve birincilik de olmak üzere değişik ödüller aldı.

Şiirlerinde insan sevgisinden dine dek değişik konuları işleyen Aşık Kemali, birçok radyo ve televizyon programına katıldı. Şiirleri çeşitli dergi, gazete araştırmada yeraldı. Ayrıca Samsun’da bir süre »Torun« ve »Vicdan Sesi« gazetelerini çıkardı.

1975 yılında Halk Ozanlarını Tanıtma ve Eserlerini Yaşatma Derneği kurucuları arasında yeraldı ve ilk başkanı seçildi. Derneğin yayınları arasında da çeşitli aşıklara ilişkin kitapların yayımlanmasını sağladı.

Değişik zamanlarda başka aşıklarla karşılaşma fırsatı da bulan Aşık Kemali’nin bugüne dek 8 kitabı yayımlandı.

VAY HALİME VAY

Gözümle gönlümle arası açık

Kavgaya dönerse vay halime vay

Dünya geniş olmuş kabir daracık

Kandilim sönerse vay halime vay

Gözler bedenimde gönül de bende

Birisi yaşarken biri ölende

Ömrümün çilesi benden de önde

Gün günü yenerse vay halime vay

Dağı dev mi deldi Ferhat değil de

Piri kim uçurdu kanat değil de

Kaybolan insan mı sanat değil de

Can kuşum tünerse vay halime vay

Halıdan yumuşak gelir teneşir

Kimi ağlaşır kimi söyleşir 
Kemali Bülbülü dört kişi taşır

Kurtulmak hünerse vay halime vay

ANAM

Ağzım duman dolu içim yanıyor

Vaktiyle benim de bir anam vardı

Bekaya göçüne kalbim kanıyor

Ben ona yar idim o bana yardı

Muhterem karnıydı göründüğüm yer

Dokuz ay on günü barındığım yer

Sıcak kollarıydı korunduğum yer

Ne yaz ne kış ne ilk ne sonbahardı

Elli yıl okşadı sıcak eliyle

Cesaret verirdi müşfik diliyle

Anadan evlada olmazmış hile

Hayır dua için avuç açardı

Kemali Bülbül’üm neye dayanam

Bir gözüm babamdı biri de anam

Artık bakar körüm adım atamam

Güneşim tutulup ayım karardı